Terug naar recent blog
26 december 2018
Bonne annee 2019
Deze digitale Bonne Annee 2019- Wens voor iedereen die geen kaart met de duivenpost heeft ontvangen.
Franse nieuwjaarskaarten uit begin van de vorige eeuw en de gele-hesjesbeweging van dit jaar zijn de ingrediënten voor onze nieuwjaarswens 2019. Dagen lekker aan gewerkt, tegen de honderd kaarten gemaakt. Da's dan weer een voordeel van 'met je voet omhoog moeten zitten'.Vandaag op de post gedaan.
17 december 2018
mijn meest indrukwekkende exposities van 2018
1. Kunsthaus for Music, Witte de With, Rotterdam
2. Watou Kunstenfestival | Over het verlangen en de troost, Watou België
3. Thorsten Brinkmann | Life is funny my dear, GEM, Den Haag
4. Bacon – Giacometti | Foundation Beyerle, Rihen Zwitserland
5. ECCE HOMO | Diverse locaties, Antwerpen
6. Charlotte Dumas | Het paard in de kalebas, Japanmusem SieboldHuis, Leiden
7. 11 Fountains | 10 Fonteinen, diverse locaties, Friesland
8. De Zindering van de Zee | Eerbetoon aan Bas Jan Ader, Mesdag Collectie
9. De Line Up, Centraal Museum, Utrecht
10. Anne Hardy | Sensory Spaces 13, Boijmans van Beuningen Rotterdam
11. James Lee Byars | The Perfect Kiss, Muhka Antwerpen
17 december 2018
mijn meest indrukwekkende concerten van 2018
1. David Byrne - Down The Rabbit Hole, 30 juni 2018
2. Alt J - Amsterdams Bostheater, 26 augustus 2018
3. Avishai Cohen Big Viscious - Lantaren/Venster, Rotterdam, 10 juli 2018
4. Gavin Bryars Ensemble - Theater aan het Spui, Den Haag, 4 november 2018
5. Wolfert Brederode & Matangi Quartet - Grote Markt, 14 juli 2018
6. Courtney Barnett - Tivoli Utrecht, 31 mei 2018
7. Yungblud - Down The Rabbit Hole, 30 juni 2018
8. Amber Arcades - Rotown Rotterdam, 25 oktober 2018
9. Micah P HInson, HINK-festival Paard Den Haag, 1 december 2018
10. Claw Boys Claw - Schollenpop Scheveingen, 25 augustus 2018
27 november 2018
Nieuw werk: monument voor de grenzentrekker
Monument voor de Grenzentrekker | 8 x 29 x 8 cm | gemengde techniek | 2018
Grenzen trekken is geen gemakkelijk werkje. Heb er zelf altijd moeite mee. Natuurlijke grenzen zijn niet zo moeilijk maar zodra de mens er zich mee gaat bemoeien, wordt het vaak een rommeltje. Grenzentrekker lijkt me geen fijn beroep. Wat moet je daar eigenlijk voor geleerd hebben? Over welke competenties moet zo'n grenzentrekker beschikken? Ik zou het niet weten. Het lijkt met ook een reuze lastig beroep omdat je vaak moet schipperen en dat geeft veel gedoe. Mensen die goed kunnen schipperen, ja, die zijn zeldzaam. Voor alle grenzentrekkers heb ik een monument bedacht en een modelletje gemaakt. Maar waar zet je zo'n ding?
26 november 2018
nieuw werk: essential mixing
Essential Mixing | 6 x 24 x 6 cm | gemengde techniek | 2018
24 oktober 2018
maggie Hinders
In de rij voor het Duitse paviljoen op de Biënnale van Venetië van 2017 raakten we in gesprek met Maggie en Tom uit de VS. Onlangs zijn ze voor een weekje langsgeweest. Was goed en gezellig. Elke dag maakt Maggie een tekening en plaatst die op Instagram en op haar picture blog: little-pix.com. Elke dag weer een. Vandaag deze. Thanks Maggie!
9 oktober 2018
nieuw werk: even a pierced horse couldn't drag me away
Even a Pierced Horse Couldn't Drag Me Away | 14 x 22 x 6 cm | Messing | 2018
Even a Pierced Horse Couldn't Drag Me Away | 14 x 22 x 6 cm | Messing | 2018
8 oktober 2018
Werk in groepstentoonstellingen
Twee van mijn lokkasten voor uitgestorven steenvliegen zijn nog te zien t/m 14 oktober in de beeldententoonstelling Beelden in de Hof in het Hofje van Nieuwkoop te Den Haag. Ingang Warmoezierstraat en de toegang is gratis.
Loser 3 en Anton's Amazone nog t/m zondag 14 oktober te zien op de ledententoonstelling van Pulchri in Den Haag. Toegang gratis.
29 september 2018
nieuw werk: Drie over
Drie Over | 19 x 20 x 6 cm | gemengde techniek | 2018
27 augustus 2018
nieuw werk: Loser 2
Loser 2 | 21 x 56 x 9 cm | gemengde techniek | 2018
Dit hert is wat mij betreft ook een echte loser. Met z'n mondpiercing en z'n losse achterwerk. Zie het als een vervolg op het hert waarvoor ik een nieuw gewei heb gemaakt (zie hieronder). Ik geef dit beeldje de titel Loser 2 mee. Klinkt ook wel mooi als je het uitspreekt: Loezer twee.
Loser 2 detail
30 juli 2018
deelname groepsexpositie beelden in de hof
Van 1 september t/m 14 oktober staan twee lokkasten tentoongesteld op de groepsexpositie in het Hofje van Nieuwkoop in Den Haag. Het zijn twee lokkasten voor steenvliegen die op de rode lijst voorkomen. Deze steenvliegen behoren tot de categorie 'kwetsbaar'. Links de kast voor Nemoura Avicularis met de zilveren trechterbinnenzijde. Rechts die voor de Amphinemura Standfussi met goudverf aan de binnenzijde van de trechters
12 juni 2018
nieuw werk : Anton's amazone
Anton's Amazone | 19 x 52 x 16 cm incl. sokkel | gemengde techniek | 2018
Anton's Amazone | 19 x 52 x 16 cm | gemengde techniek | 2018
17 mei 2018
nieuw werk: loser 1
De primaire functie van het gewei bij een hert is om seksuele concurrenten te intimideren. Dit hertje trof ik met een afgezaagd gewei en dan rest er niets meer dan helpen.
Loser 1 | 20 x 54 x 24 cm incl. houten sokkel | gemengde techniek | 2018
Loser 1 | 20 x 54 x 24 cm incl. houten sokkel | gemengde techniek | 2018
16 mei 2018
nieuw werk: rapporto del mercato azionario
Rapporto Del Mercato Azionario | 14.5 x 17 x 9.5 cm | gemengde techniek | 2018
Anne Hardy (1970 UK) stelt dat voorwerpen die afgedankt of weggegooid zijn, hun oorspronkelijke functie hebben verloren. Zij zijn volgens haar dan op een of ander wijze vrij van taal en orde en geschikt voor nieuw gebruik en gedachten. De voorwerpen zijn wezenlijk 'ambigu' geworden.
2 april 2018
nieuwe werk
Walking Back To Happiness | 37 x 50 x 25 cm | gemengde techniek | 2018
Walking Back To Happiness | 37 x 50 x 25 cm | gemengde techniek | 2018
20 januari 2018
Publieksparticipatie
Een mevrouw doet leuk bij Stefano Keizers en haar partner maakt een foto.
De voorstelling Erg Heel van Stefano Keizers heeft diepe indruk gemaakt. Intrigerende show ook al was het een try-out. Hij heeft schik in het opzoeken van grenzen en onderzoekt wat je zoal met je publiek kan doen. En dat is veel. Hij gaat losje om met de grens tussen theater en cabaret. Meer verbazing dan lachen. Mooie opbouw, lekker begin, leuke pauze-act en een aantal hele goeie scenes. De Youp van het Hek-scene is er een om nooit te vergeten, echt bijzonder en heel grappig. Wat mij het meest verbaasd heeft is echter het gedrag van het publiek. Tegen het einde van de try-out vraagt Stefano een aantal bezoekers op het podium en geeft hen een plaats. Vlak daarna valt hij op de grond, houdt zich stil en wacht af. De vijf bezoekers nemen het initiatief, ze plaatsen hem op de steekwagen en brengen hem weer daar waar hij zich aan het begin van de voorstelling bevond. Alsof het dan goed is, weer terug in de beginpositie. Opgeruimd staat netjes. Net als het gevallen stuk fruit op de markt dat we weer in de kist leggen. Wat doet het publiek verder? Een deel loopt weg en dat is te begrijpen. Wel opmerkelijk is dat er bezoekers zijn die de speelvloer oplopen, een pose aannemen en zich laten fotograferen. Hoewel, is dat heel erg?
4 februari 2018
neem die tijd
Financieel Dagblad, 20 januari 2018
2 februari 2018
Kunsthalle for Music
De laatste jaren sloeg ik Witte de With steeds vaker over als ik een rondje Rotterdamse kunst deed. Te theoretisch, te weinig visuele prikkels. Afgelopen donderdag ben ik op aanraden van Marguerite toch naar boven gegaan en heb daar uren rondgehangen. De Kunsthalle for Music is ongelofelijk indrukwekkend. Wat een sensatie.
Het Kunsthalle for Music Ensemble bestaat uit acht musici en voert op donderdag t/m zondag een vier uur durend muziekprogramma op, samengesteld uit een 'repertoire' of collectie van bestaande en in opdracht gemaakte solo's, duetten en groepsstukken. Stukken van o.a. Marcel Duchamp, Philip Glass, Terry Riley, Steve Reich, Ari Benjamin Meyers en Cory Arcangel. Nog tot 3 maart. Check de website en ga kijken en luisteren.
9 januari 2018
france Gall 1947 - 2018
5 januari 2018
lijstjes 2017
Top 11 beste exposities 2017
2. Martin Creed – Say Cheese – Museum Voorlinden, Wassenaar
3. Raymond Pettibon – Bonnefantenmuseum, Maastricht
4. Powermask – Wereldmuseum, Rotterdam
5. Franz West - Tim van Laere Gallery, Antwerpen
6. Annaleen Louwes - Black and White - Het Dolhuys, Haarlem
Yuri Honing Acoustic Quartet, Theater Ludens, 6 januari
Opmerkelijke albums uit 2017 in volgorde van aanschaf
The Dawn Brothers – Stayin’ Out Late
1 januari 2018
nieuwjaarswens 2018
8 oktober 2017
verbinding
De losse hekken worden met vloebaar lood aan de staanders bevestigd
Vloeibaar lood op een andere plek in de brug
De brug in Sommeires
4 oktober 2017
nieuw werk
Want er is niets zo zoet dan 's avonds op weg te zijn | 33 x 23 x 9 cm | gemengde techniek | 2017
4 oktober 2017
nieuw werk
Why ? | 28 x 87 x 32 cm | gemengde techniek | 2017
Detail Why
3 oktober 2017
trots
Olga Wielders | Haagse Hogeschool Small Business & Retail Management
8 augustus 2017
er zat te weinig honing in de koningin
Er Zat Te Weinig Honing In De Koningin | 45 x 68 x 16 cm | gemengde techniek | 2017
Achteraanzicht Er Zat Te Weing Honing In De Koningin.
Detail achterzijde: Koning Juan Carlos
Detail voorzijde: Koningin Sofia
7 augustus 2017
Twee nieuwe lokkasten
Lokkast voor de Nemoura aviculaqris | hoogte 56 cm / doorsnede 36 cm | gemengde techniek | 2017
Lokkast voor de Nemoura aviculaqris
Lokkast voor de Amphinemura standfussi
Beide lokkasten zijn gemaakt voor steenvliegen die op de rode lijst staan. Deze behoren tot de categorie ' kwetsbaar'.
1 augustus 2017
Yeah
Yeah | 15 x 40 x 32 cm | Gemengde techniek | 2017
7 juni 2017
de schoonheid van een tafellaken
Detail van het tafellaken van Victor & Rolf. Zij lieten zich inspireren door de damastcollectie van het TextielMuseum in Tilburg. Jacquard geweven. 10% krimp na de eerste keer wassen, dat wel.
7 juni 2017
stil protest
In de etalage van Demonfuzz Records aan de Nieuwe Binnenweg in Rotterdam.
1 juni 2017
stichting kunstuitleen rotterdam
Alweer een maand geleden heb ik wat papieren moeten ondertekenen met als resultaat dat ik vanaf 1 mei voorzitter mag zijn van de Stichting Kunstuitleen Rotterdam. De belangrijke mevrouw droeg elegante Paul Smith-schoentjes. Voor de rest was het theater. Gelukkig was Ove er en hadden we een fenomenaal uitzicht.
28 mei 2017
Ongehoord subliem
Met vijftien andere toeschouwers het concert bezocht van James Oesi op contrabas en Andrea Vasi op piano.
Het duo stond zondagochtend in het Rietveld Theater in Delft. Daar hebben zij o.a. de Sonate in A minor for Arpeggiobe en Piano, D 821 van Schubert uitgevoerd. Het stond aangekondigd als Ongehoord Subliem maar het was meer, veel meer. Wat was dat vreselijk goed.
7 mei 2017
Overbodige ontwerpen
Wat is dat nou, Louk? Een poezenfontein. Een wat? Een fontein voor de katten waar die beestjes stromend water tot zich kunnen nemen. Werkt op netspanning. Ook in RVS te verkrijgen. Het lijkt mij hoog tijd om bij de recherche een afdeling Overbodige Ontwerpen op te gaan zetten.
28 april 2017
charles en ray eames in genk
Toch nog even naar de expositie van het echtpaar Ray en Charles Eames in C-Mine te Genk, België geweest. Kende het echtpaar eigenlijk alleen van hun stoelontwerpen waaronder de prachtige Lounge Chair met bijbehorende Ottoman uit 1956. Wat ik niet wist is wat zij allemaal verder nog gedaan hebben. Nu weet ik door wie filmregisseur Michael Wadleigh van de film over het popfestival Woodstock, geinspireerd is. Hij verwerkte meerdere perspectieven in een filmbeeld. In 1962 maakten Ray en Charles namelijk The House of Science, een film op meerdere schermen voor het Amerikaanse paviljoen op de wereldtentoonstelling in Seattle. Ze gavan nog vele tenstoonstellingen vorm en in 69 ontwikkelden zij ook nog een nieuw onderwijsconcept. Een prachtige tenstoonstelling in een waanzinnig mooi C-Mine complex.
10 april 2017
desperate warrior
Desperate Warrior | 18 x 12 x 34 cm | gemengde techniek | 2017
Desperate Warrior| achteraanzicht | 18 x 12 x 34 cm| gemengde techniek | 2017
21 maart 2017
Excellent met dt
Johan de Witt Excellendt | 8 x 14 x 7 cm | gemengde techniek | 2017
Johan de Witt Excellendt | 10 x 15 x 0.5 cm | gemengde techniek | 2017
Onlangs twee presentjes overhandigd aan de tweekoppige directie van de Johan de Witt Scholengroep, Zij hebben het felbegeerde predicaat Excellent toegekend gekregen. Ben daar ooit betrokken geweest bij de start van een aantal kwaliteitsverbetertrajecten. Kregen toen veel ruimte en dat gaf veel werkplezier.
20 maart 2017
Nieuw voorjaarswerk
Detail van I Cannot Erase My Mistakes | 10 x 52 x 8 cm | Gemengde techniek | 2017
I Cannot Erase My Mistakes | 10 x 52 x 8 cm | Gemengde techniek | 2017
18 maart 2017
Four dots horse
The Triumph of Life | 35 x 32 x 10 cm | Gemengde techniek | 2017
24 februari 2017
mischa van der wekke
Veiling de Aanschouw was dit jaar een geweldig theaterstuk. Al meer dan 15 jaar exposeren er kunstenaars in de Aanschouw, een voormalige aankondigingsvitrine aan de gevel van café de Schouw in de Witte de Withstraat in Rotterdam. De kunstenaars exposeren hierin een week lang met slechts een werk. Elke donderdagavond rond 21.00 uur wordt er gewisseld. Jaarlijks wordt er een kunstveiling georgansieerd en de opbrengst daarvan is voor de exploitatie van de Aanschouw. Die veiling, dit jaar in de gymzaal van Tent, was een waar feest. De kunstwerken werden getoond door twee dames op All Stars en in openvallende stofjassen met daaronder alleen ondergoed. De veilingmeester slaat af met een gipsen hamer, kopieën van hamers van een aantal betrokken kunstenaars. Voor elk item een nieuwe hamer. De man groeide in zijn rol en was echt grappig. Een lange avond maar wat was het goed. Met veel plezier een werk van Mischa van der Wekke kunnen aanschaffen, een gereïncarneerd tafeltje. Mischa is een talentvol vormgever / meubelmaker / kunstenaar die traditioneel meubilair uit elkaar haalt, bewerkt en het weer in elkaar zet. Werk waarin de tijd getoond wordt. Goed concept, goeie gozer, net als de veiling met zijn meester.
20 februari 2017
shovel & Rope
Afgelopen twee maanden heb ik een paar concertjes bijgewoond. Fado in de Nieuwe Regentes, twee keer country in het Zonnehuis, jazz in September en Shovel & Rope in de Tolhuistuin. Die laatste op advies van oud-student Elmar, die mij als nieuwjaarswens een vinyl single van hen stuurde. Bij deze band uit South Carolina realiseerde ik mij weer eens dat de kracht van een concertje er in ligt dat de muzikanten het als een noodzaak moeten zien om op te treden. Dit echtpaar tourt door Europa met de baby in de kleedkamer en speelt alsof het leven er van af hangt. Dat is natuurlijk ook zo. Daarbij stralen ze uit dat ze met heel veel plezier op het podium staan. Als je dat dan weer eens meemaakt, zakken die andere concertjes, hoe onderhoudend ze ook waren, echt onder de streep. Afgelopen najaar hebben zij hun laatste album uitgebracht Little Seeds en dat geeft goed weer hoe het op het podium kan gaan. Shovel & Rope, echt zo'n bandje dat op de zomerfestivals zomaar een grote tent plat speelt.
3 janauri 2017
nieuwjaarswens 2017
2 januari 2017
muzieklijstjes 2016
Beste Albums 2016
• Bernardus Adamus – Sorel Soviet So What
Beste concerten 2016
29 december 2016
emotioneel dessert
Het is een eer om deel uit te maken van de Club van 27. Voor de vijfde keer kwamen we op derde kerstdag samen en het was weer een mooie avond. Werken met een thema is echt niet alleen iets voor het onderwijs. Keer op keer denk je 'Wat moeten we nu weer maken?' en steeds komt iedereen weer met iets verrassends aan. Op naar de 6e zevenentwintigste.
25 decemeber 2016
Buurman en Buurman
Typisch gevalletje voor Buurman en Buurman.
4 december 2016
howe gelb in het zonnehuis
In april dit jaar gaf Howe Gelb met zijn Giant Sand nog een afscheidsconcert in de Tolhuistuin in Amsterdam-Noord. Vrijdag presenteerde hij al weer zijn nieuwe album Future Standards in Het Zonnehuis, iets verderop in hetzelfde Amsterdam-Noord. Ruim een uur combineerde hij met zijn trio old standards en future standards. 'Als je maar lang genoeg leeft, worden de future standards vanzelf old standards', aldus Gelb. Ontspannen werkte hij zijn set af, zocht steeds contact met het publiek en hij speelde zelfs nog een paar liedjes op gitaar. Een prima concertje en na afloop verkocht de bassist het album op vinyl. Het meest verrassend was wel de locatie. Wat een plek! Een dertigerjaren gemeenschapshuis midden in Tuindorp Oostzaan. Prachtig gerestaureerd monument met veel details. Zaal met stoeltjes en aan beide zijkanten een soort lage balkons. Goed licht en geluid, geweldige service en ontvangst. Dat Paradiso hier nog maar heel veel moois mag programmeren!
2 december 2016
guerilla art in brussel
Brussel, in de buurt van expositieruimte Wiels.
2 november 2016
Eenhoorn
Willem Gerritsen, emeritus hoogleraar middeleeuwse letterkunde, is een kenner van de eenhoorn. Hij schreef in 2011 het boek 'Het spoor van de eenhoorn. De geschiedenis van een dier dat niet bestaat'. Hij stelt daarin dat de eenhoorn stond voor wild, graceus en ontembaar. Het beest werd alleen rustig als hij in de schoot van een maagd springt. Dan ook nog eens de schoot van de maagd Maria. Je zal er maar bij staan. De eenhoorn staat symbool voor voor zuiverheid, gratie en liefde. Mijn laatste eenhorn is geen wildebras. Hij voelt zich relaxed, weet wat hij wil. Doel voor ogen en behoorlijk electrisch geladen. Hij staat even een momentje te pronken op zijn kussen. Zo'n kussentje zie je wel eens op de schoot van een bepaald soort dames. Dames vol zuiverheid, liefde en gratie met een kussen op schoot. Wachtend op?
It's electrifying | 2016 | 34 x 35 x 18 cm | gemengde techniek | foto Jan Harm Bakhuys
11 oktober 2016
Gemaakt door de zus van . . .
Dit beeldje trof ik afgelopen zondag aan op de rommelmarkt in Voorburg. Wil nog even vertellen dat al het werk op deze site gemaakt is door de oudste broer van Hanneke Wielders.
25 september 2016
nieuw werk | ma chere clinquante baionnette
Ma chère clinquante baionette | gemengde techniek | 22 x 69 x 18 cm | 2016
19 september 2016
CD-presentatie henk en melle
De opbrengst van deelname aan crowdfundigsacties is steeds weer verrassend. Gisteren de presentatie van het tweede album van Henk & Melle, 'Piece of The Pie'. Een concertje in het atelier van Melle, een mooi boekje waarin de cd en een echt H&M-T-shirt. Zes liedjes voor de pauze en na het biertje de laatste zes. Precies in de volgorde van de cd. Waarom zou moeilijk doen? Het schuurt, pompt, ragt en het lijkt soms niet af maar dat is het dan wel. Melle op z'n oude pomporgeltje en Henk op zijn Henk-gitaar. Muzikaal gaat elke vergelijking mank. Het zijn Henk & Melle met nieuwe Henk & Melle-songs over serveersters, pannenkoekengezichten en Liz Taylor. Voor het schrijven zijn de mannen een aantal maandagen op pad geweest. Alle songs zijn geschreven in wegrestauarnts rond Den Haag, opgenomen in Henk's studio en de komende maanden op veel plekken te beluisteren. Ga kijken en genieten, koop dat boekje met cd en verwonder je, steeds weer.
17 september 2016
nieuw werk| vanbinnen en daarbuiten
28 augustus 2016
Beeelden in de Hof
19 augustus 2016
the life i live
Als lid van de Q65 fanclub heb ik, toen ik een jaar of 14 -15 jaar was, een paar fanclubblaadjes mogen ontvangen. Het blad bestond uit drie gestencilde en dubbelgevouwen A4-tjes met als onderwerpen: ‘’Wie zegt dat Jimi Hendrix niet kan zingen?’’, ‘’Sandie Shaw zo blind als een mol.’’, Kjoe in aktie en een inschrijfformulier. Natuurlijk ook nog wat informatie over de band zelf : ‘’Van de Kjoe 65 komt op korte termijn een zeer goede L.P. In het volgende nummer de titel.’’ Om lid te worden moest je fl. 2,50 aan postzegels opsturen. Je kreeg een gesigneerde bandfoto en je mocht naar de fanclubavond waar de Kjoe optrad.
Op een zaterdagmiddag, half mei dit jaar, ben ik met Cees, Pete en Jos naar het Almeloplein gereden. Daar werd een Q65 dag gehouden met kraampjes, muziek én de onthulling van een muurtekst. Het refrein van The Life I Live. Vijftig jaar geleden was de single op vinyl verschenen. Feest dus.
Het mooie was dat de middag net zo verliep als het fanclubblaadje in elkaar stak, rommelig maar zo goed bedoeld. Van een echte onthulling was geen sprake, geen vallend doek of iets dergelijks. Toen de meneer van het wijkplatform Morgenstond onder de tekst toch een geïmproviseerd praatje hield, begon het te regenen. De nog niet overleden bandleden Peter Vink, Frank Nuijens en Joop Roelofs waren die middag de King, helemaal zoals het hoort.
Thuis aan tafel nog goeie verhalen uitgewisseld en heel veel Kjoe en navolgers gedraaid.
Peter Vink, Charles Crown (Wijkplatform Morgenstond) en Frank Nuijens
23 april 2016
De woordenwisseling
Op weg naar de entree van het GEM trof ik op de stoep voor het Gemeentemuseum Den Haag een tafeltje met twee stoelen. Op een daarvan zat Sjaak Kroes. Vanachter zijn tafeltje vroeg hij mij of ik een gedicht wilde horen. Hij had het net geschreven. Kijk, daar zeg je geen nee tegen! Sjaak zoekt de mensen op en wil, zoals hij dat zelf zegt, woorden wisselen. We raakten in gesprek over poëzie, voorbijgangers, schrijven, beeldende kunst, Scheveningen als woonplaats en nog wat onderwerpen. Toen Sjaak het gedicht voorgedragen had, bleef ik een tel bij de slotregel hangen. Ben teruggelopen naar de kassa en heb daar een museumjaarkaart voor hem gekocht. Terug aan zijn tafel wel bedongen dat hij het gedicht nogmaals zou voordragen. Dan kon ik het filmen. Binnenkort maken we een afspraak om binnen te gaan kijken. Voor Sjaak wordt dat de eerste keer.
17 januari 2016
beste concerten 2015
12 januari 2016
bowie in den engel
In mei 1979 had in mijn eerste expositie in Den Engel, een lunchroom aan de Willem de Zwijgerlaan in Den Haag. Iggy, Eno en Bowie op rij in multiplex zwart-wit reliëfs. Daarnaast wat pop-art-achtig ruimteljk werk. Bowie in de vorm van een lichtbak met twee TL-lampen zodat het licht van achterkwam. Net als bij mijn eerste concert van hem in de Ahoy in 78. Dat het licht over hem mag blijven schijnen en de engelen hem mogen vergezellen.
11 januari 2016
beeldende contradictio in terminis
10 januari 2016
nieuwjaarswens
8 januari 2016
het meisje met de badge
Laatst met meester Piet de tentoonstelling ‘Hollandse zelfportretten – Selfies uit de Gouden eeuw’ in het Mauritshuis bezocht. Bij binnenkomst werd ik getroffen door de dame van de garderobe die een prachtig sieraad droeg. Het ‘Meisje met de parel’ van Vermeer is daarvoor uitgangspunt geweest. Jan Taminiau, de ontwerper, is aan de gang gegaan met de compositie, contour, kleurgebruik en lichtval van het schilderij en heeft de parel ruimtelijke weergeven. De badge is behoorlijk van formaat en gemaakt van textiel dat bewerkt is met pailletten, kraaltjes, ringetjes en borduursel in verschillende kleuren. Ik vernam dat de meningen over de badge onder de werknemers verdeeld zijn.
Ik zou er voor bij het Mauritshuis achter de balie gaan staan, prachtig werk!
11 oktober 2015
contrast
Een groter contrast is nauwelijks mogelijk. Jon Spencer Blues Explosion in Tivoli Vredenburg. Eerst het vreselijke Utrechtse winkelcentrum door. Aangekomen in Tivoli-Vredenburg over veel lege roltrappen en door lange lege gangen met zware klapdeuren naar Pandora. Helemaal boven in het gebouw, tegen God's hemel aan. Verbaasd komen we aan in een heuse foyer met koperen design-lampen en een perzisch kleedje. Ik val even stil, wat een ellende. Gelukkig loopt het zaaltje tijdens het voorprogramma lekker vol. Dan, We're Blues Explosion from New York City! Dit is rock & roll zoals het ooit bedoeld is. Wat een energie en vuiligheid. Snel en smerig, vuig en vunzig. Ver weg van de blues maar barstsvol New York City. Nauwelijks te verstaan. Snoeihard en vet geluid met een strakke geluidmix. Projectie op de achtergrond met Andy & Lou, verkeersslachtoffers, griezelberen, CBGB's, achtervolgingen, New York Dolls en heel veel grafics. Alles in een moordend tempo. Niks 'let's slow down a litte bit'. Hard, snel en zuiver. Allemachtig wat een feest! Elders in het gebouw speelde Jett Rebel, in de grote zaal. Ik zeg niks!
10 oktober 2015
nieuw werk in pulchri
Voor de Najaarssalon heb ik twee nieuwe werken ingestuurd. Rechtsvoor That's what I want en linksachter Feniks. De combinatie met het schilder- en tekenwerk van collega's en de plaatsing van beide beelden in de ruimte stemt me tevree. Mooi beeldrijm met het werk aan de wanden. Nog te zien t/m zondag 18 oktober in Pulchri.
Feniks | gemengde techniek | 23 x 58 x 39 cm | foto Jan Harm Bakhuys
10 september 2015
Wazigkijker
Van mijn tante Bep en auntie Kay kreeg ik mijn eerste verrekijker. Om vogels te bekijken. Vogels heb ik er nauwelijks mee bekeken maar wat heb ik dat ding gebruikt! Bosbranden in Griekenland bracht ik dichterbij maar ook Prince in de Kuip of de Stones en meneer Cohen in Ahoy. De laatste jaren bezoek ik geen stadionconcerten meer en ik weet eigenlijk niet waar dat ding gebleven is.
Enige tijd geleden bezocht ik een vlooienmarkt waar een knaap van een jaar of 12 enthousiast en geconcentreerd op zijn gitaar stond te spelen. Ik gooide een euro in zijn koffer en hij stopte direct met spelen. Dat was nou ook weer niet de bedoeling! Hij pakte iets van de grond en gaf het aan me. ‘Hier heeft u een wazigkijker, daarmee kunt u alles een beetje wazig zien’, voegde hij toe.
Twee wc-rollen en wat plakband aan een kant, meer is het niet. Als je door de open zijde kijkt, zie je alles een beetje vaag. De laatste tijd gebruik ik die kijker regelmatig. Vooral bij vergaderingen of projecten waar mensen zich in de details verliezen of zich erg druk maken om futiliteiten.
De kijker is niet zo moeilijk te maken. De onderdelen heeft iedereen in huis en in 2-3 minuten is het gefikst. Let wel op, het gebruik van de wazigkijker beïnvloedt uw wereldbeeld.
2 februari 2015
lokkast voor de marthamea selyssi
De eerste lokkast van dit jaar is voor de uit Nederland verdwenen borstelsteenvlieg, de Marthamea selyssi.
Niet 'gevoelig', 'kwetsbaar', 'bedreigd', 'ernstig bedreigd', 'in het wild verdwenen' maar 'uit Nederland verdwenen'.
Gelukkig nog niet 'in het wild uitgestorven op wereldschaal' of zelfs 'uitgestorven op wereldschaal' maar gewoon 'verdwenen uit Nederland'. Dus je weet maar nooit. Een kastje van ± 30 cm hoog met een doorsnede van 15 cm.
4 januari 2015
beste concerten & Albums 2014
Beste Concerten 2014
1. Bernard Adamus - Festival International de Louisiana | Lafayette | 25 april
2. Angus & Julia Stone - The Best Kept Secret | Hilvarenbeek | 22 juni
3. Phosphorescent - Paradiso | Amsterdam | 3 juli
4. Hipnotic Brass Ensemble - Rotown | Rotterdam | 26 november
5. Tony Roe - Lantaren/Venster | Rotterdam | 8 juli
6. Milky Chance - Rotown | Rotterdam | 20 maart
7. Micah P. Hinson - Paard KZ | Den Haag | 29 mei
8. Fatoumata Diawara & RO - Anton Philipszaal | Den Haag | 31 mei
9. Agnes Obel - Doelen | Rotterdam | 3 februari
10. Rembrandt Frerichs Trio -Theater Dakota | Den Haag | 6 november
Beste albums 2014
1. Benjamin Booker - Benjamin Booker
2. Alt J - This Is All Yours
3. Angus & Julia Stone - Angus & Julia Stone
4. Micah P. Hinson And The Nothing - zonder titel
31 december 2014
steenvliegen
17 april 2013
let's dance
Soms is het feest. Dan wil je wel dansen. Zo ook deze man. Met z’n grijpgrage handen. Maar hij staat vast. Vast op zijn plek. Daar waar hij hoort en altijd zal blijven. Ook al is het bijna feest. Met z’n gezicht.
16 april 2013
moeder en zoon
Moeder en Zoon | 30 x 50 x 20 cm | gemengde techniek | 2013
Voor de thema-tentoonstelling 'Majesteit' heb ik mijn beeld Moeder en Zoon ingestuurd. Zoonlief op de schouders van mammie. Moeders met beide benen op een stalen waterkruik. Wel onze staf vasthouden, knullie. Anders sodemieter je naar beneden!
Nog te zien tot 16 mei aan het Lange Voorhout
detail Moeder en Zoon | 30 x 50 x 20 cm | gemengde techniek | 2013
15 april 2013
bloedrode stadsdrager
Bloedrode stadsdrager | 25 x 84 x 25 cm | gemengde techniek | 2013
Kijk hem dan staan: die stadsdrager. Bloedrood. Met z’n punthoofd. En z'n dikke kraag. In z’n blote kont. Op een lege plek. Sterke vent hoor. Draagt toch mooi een hele stad. Waar, oh waar brengt tie hem naar toe?
detail Bloedrode stadsdrager | 25 x 84 x 25 cm | gemengde techniek | 2013
28 maart 2013
presentje bij museumbezoek
Christophe Coppens, Everything is Local, Landscape Part 1, 2012-2013
Gisteren in Boijmans bij toeval iets prachtig gezien. Een wonderschoon berglandschap opgebouwd uit zooi. Met van alles en nogwat heeft de Belg Christophe Coppens een zaal vol bergjes gemaakt die waarschijnlijk allen een gedicht in zich dragen. Op een hoge, zaalgrote witte sokkel heeft hij, ogenschijnlijk willekeurig, zijn bergen geplaatst. Betoverend mooi. Deze man speelt met de eigenschappen van zijn gebruikte materialen. Op een soort houten theeblaadjes die op vier houten balletjes rusten, heeft hij tientallen verschillende bergjes gemaakt die met elkaar het betoverende landschap vormen. Het plezier spat er af.
Coppens, een voormalig hoeden- en accessoire maker, is vorig jaar gedwongen gestopt met ontwerpen. Hij werd failliet verklaard en richtte zich vanaf bevrijdingsdag vorig jaar volledig op de beeldende kunst. Wat een geluk dat faillissement!
Christophe Coppens, detail Everything is Local, Landscape Part 1 2012-2013
7 maart 2013
onthulling stoel van ajoeb
Mevrouw Mohamed direct na de onthulling. Foto Tom Hamel
Gisteren heeft de weduwe van Ajoeb Mohamed mijn beeld 'Stoel van Ajoeb' onthuld. Dit herdenkingsteken in de hal van de locatie Hoofstkade, heb ik op verzoek van de directie van het Johan de Witt ontworpen. Ajoeb heeft ruim 30 jaar in het onderwijs gewerkt waarvan de laatste 9 jaar als directeur van het Nova Collega, de afdeling nieuwkomers van het Johan de Witt. Op 16 augustus 2011 kwam hij plotseling te overlijden.
Ajoeb was een charismatische man, een gedreven schoolleider en pater familias van het team Hooftskade. Een fijne vent, overal had hij een oplossing voor, een echte regelaar! Als uitgangspunt voor het ontwerp heb ik 'de Surinaamse stoel' genomen. Door de stoelpoten te verlengen, stijgt de zitting en verhef ik de stoel tot een soort zetel met lange poten. In het fragiele van die poten zie ik de kwetsbaarheid van het leven. De zitting, de plek die Ajoeb jarenlang heeft ingenomen en nu leeg achterlaat, heb ik omhoog gebracht. Je zou kunnen zeggen dat ik zijn plek 'verhemel'. De huid heb ik zonder detaillering geboetseerd. Het moet wel een beeld worden en geen stoel.
Ajoeb was een sterke en stevige kerel. Hij stond zowel letterlijk als figuurlijk met beide benen op de grond. Vandaar de verdikking aan de onderkant van de stoelpoten. Was natuurlijk meteen handig bij de montage aan de sokkel. De kleur rood staat voor energie, vitaliteit en warmte en was, bleek achteraf, de lievelingskleur van Ajoeb. Poedercoat in RAL 3020 met een glans van 80%. Rood zoals rood kan stralen!
Het beeld toont wat mij betreft de leegte die Ajoeb achterlaat. Een beeld als teken waardoor we, bij het binnen komen of bij het verlaten van 'zijn school' weer even aan hem kunnen denken om wie hij was en wat hij allemaal heeft gedaan .
Stoel van Ajoeb | 21 x 70 x 21 cm | brons, poedercoat, natuursteen | 2013
4 maart 2013
boodschappenbriefjes
De boodschappenbriefjesanalist van het Volkskrant Magazine, Tefke van Dijk, schreef in de Volkskrant van 2 maart over een briefje dat ik zeker 10 jaar geleden een keer heb opgeraapt. Samen met een ander briefje lag het bij de brievenbus aan het Westeinde bij ons in Voorburg. Goeie analyse. Leuk stukje. Het klopt wel dat ik een beeld van deze dame bij elkaar heb gefantaseerd. Wat een vrouw, zeg!. Bovenstaand briefje was leuk maar nog aardiger is haar briefje voor de slijter. Die was in het andere briefje gevouwen. Een lijstje van een echte liefhebber.
Wat zou ik graag met deze dame vooraf een glaasje Dubonnet of Raphaël drinken. Bij de oesters schenken we dan een glas Champagne of desnoods Sauterne. Een frisse Beaujolais bij de salade en om het af te maken een paar glazen Pere Magloire Calavados of Bisquit Cognac bij de koffie. Briefjes zwerfvuil ? Inspiratiedocumenten, wat mij betreft!
12 februari 2013
IT IS MY ROYAL PLEASURE
It Is My Royal Pleasure | 20 x 28 x 10 cm | gemengde techniek | 2013
detail It Is My Royal Pleasure
8 februari 2013
Over het leven
Het bezoek aan de expositie van Roger Hiorns in De Hallen in Haarlem zorgt voor verwarring. Wonderschoon én vies en vervelend tegelijk. Deze jonge Britse kunstenaar werkt met vliegtuigmotoren, metalen parkbanken, motorblokken, afwasmiddelschuim, munten en koeienhersenen. Wat hij er mee doet is bijzonder. Na het bezoek schiet een aantal beelden regelmatig je gedachten binnen. De ervaring leert, da’s goed.
3 februari 2013
klein formaat
Vanaf komende week hangt er weer een 'klein formaatje' van mij op de expositie Klein Formaat in de gang van Pulchri.
Zu Ihren Diensten | 15 x 21 x 4 cm | 2012
Onderstaand portret heeft er van de zomer gehangen.Velen liepen er langs.
Die Ganze Firma Einige Zeit Vor Die Tätigkeit | 31 x 25 x 2.5 cm | 2012
2 februari 2013
new arrivals
This Is Not The Invisible Pink Unicorn | 25 x 27 x 10 cm | 2012
Mr.Unicorn | 20 x 40 x 10 cm | 2012
1 februari 2013
4 maanden later
Bovenstaande verzameling collages heb ik een maand of vijf geleden ter gelegenheid van mijn afscheid van het Johan de Witt, voor een aantal collega's, gemaakt. Hieronder zonder lijstjes met toelichting.
Voor Hans een interieur uit het oude Museum Bredius. Op het ladenkastje twee vaasjes met Ginko-blad en een leeg vaasje. Vier met potlood weggetekende schilderijen lijken spiegels te zijn geworden.
De foto van de trotse militair in werkkleding voor Fer. Tot in de puntjes verzorgd. Verstopt achter de bladeren van de oerboom. Een vlijmscherpe blik. Dwars door de Ginko-bladeren, dwars door alles heen..
Een moslima,op kaart, met haar te forse baby op de schouder. Strak vooruit kijkend naar de fotograaf en dus nu naar jou..
Ach, . . . hij begint net, maar het kan nog wel wat worden, hoor! Voor Jeroen.
Ger loopt al weer wat jaartjes mee, net als deze gewonde Duitse soldaten uit WO II.
Staat de kerstboom of het pijpje bier symbool voor de sfeer op zaal? Hoop het laatste!
Een zwart-wit portret van een welgestelde Engelse heer met vlinderdas voor Amigrao Peeters. Emblemen, fietsen en samenbrengen. Ontspannen zittend, het overzicht behoudend en de Nederlands-Britse verhoudingen bewakend.
'Zeg denk je er vanavond aan, dat wij naar 't theater gaan?'
Het o zo belangrijke middenstukje uit een 45-toeren single, een goed oog, een chick en theater gecombineerd met hedendaagse beeldende kunst uit de stal van Fons Welters. Voor Hamel.
Joseph Beuys zag het materiaal koper als energie. Deze Duitse vrouw rolt een koperdraad, die ver buiten het plaatje zijn weg zoekt, heel zorgvuldig op haar haspeltje. Haar blik, haar houding en haar voetjes. Afgemaakt met verticale spoorrails. Voor Anne.
Van het ene koperdraadje naar het andere.Voor Inge. Ons leven heeft z'n lusjes wel gehad! Hier en daar wel eens geklaagd maar het klopt, druivensap, kusjes en vriendschap zijn o zo nodig!
Het kind, tja, daar deden we het altijd voor. Gelukkig doen vele collega's het nog steeds elke dag! Voor het kind!
.
31 januari 2013
weer een kruis
Zojuist, zojuist . . . . .
30 januari 2013
roger raveel
Roger Raveel schilderde de poëzie van het dagelijks leven, op doek en paneel. In heldere kleuren met zijn mooie groen en dat vele wit, zo herkenbaar. Vlak of (half)ruimtelijk, hij kon er goed mee overweg! Hij is niet meer. Hij laat een prachtig oevre achter.
15 december 2012
dekaloog / 10 rules
Naar aanleiding van het lijstje De Nieuwe Tien Geboden (8 september j.l.) stuurde Gijs Assmann mij zijn lijstje en dat van Fischli & Weiss.
Dekaloog van Gijs Assmann
1. Werk hard / Work hard
2. No concept
3. Wer Bauhaus will, fliegt raus! (naar Joseph Beuys)
4. Eerst kwantiteit, dan kwaliteit / Quantity first, quality next
5. Hoop niet op invloeden van je geliefde voorbeelden, ram ze in je werk / Don't wish for influences of your favorite examples, bash them into your work
6. Geduld is het belangrijkste gereedschap in het atelier / Patience is your most important tool in te studio
7. Schoonheid is inhoud / Beauty is meaning
8. Onderschat uw toeschouwers niet / Don't underestimate your viewers
9. Geen hoop, geen angst / No hope. no fear
10. Om vrijheid te bereiken moet je eerst een gevangenis bouwen / One must build a prison to obtain freedom
How to work better! van Peter Fischli & David Weiss
1. Do one thing a time
2. Know the problem
3. Learn to listen
4. Learn to ask questions
5. Distinguish sense from nonsense
6. Accept change as inevitable
7. Admit mistakes
8. Say it simple
9. Be calm
10. Smile
10 december 2012
muzieklijstjes
Het einde van het jaar nadert en dus het overzicht van albums en concerten.
Beste albums van 2012
1. Alt-J - An awesome wave
2. Alabama Shakes - Boys & Girls
3. The XX - Coexist
4. Lianne la Havas - Is your love big enough?
5. Yuri Honing Acoustic Trio - True
6. Vijay Iyer Trio - Accelerando
7. Mark Lanagan Band - Blues Funeral
8. Angus Stone - Broken Brights
9. Phantom Limb - The Pines
10. Pulled Apart By Horses - Tough Lov
Beste concerten 2012
* Vaccines, Paradiso, 2 januari 2012
* Brad Mehldau Trio, Lantaren/Venster, 28 februari 2012
* Cerebral Ballzy (3voor12stage), Metropolis Festival, 1 juni 2012
* Lianne la Havas, Lowlands, Lima, 17 augusus 2012
* Trash Talk, Lowlands, Charlie, 16 augustus 2012
* Alt J, Lowlands, Bravo, 18 augustus 2012
* Mark Lanagan Band, Lowlands, Grolsch, 18 augustus 2012
* Pulled Apart By Horses, Lowlands, Charlie, 19 augustus 2012
* Yuri Honing Acoustic Quartet, Chizone Scheveningen, 3 oktober 2012
* Lianne la Havas, Paradiso, 8 november 2012
15 oktober 2012
de koningin terug in de hal
Luc Tuymans | H.M. | 2012 | detail
Op uitnodiging van de vereniging Rembrandt hebben we zaterdagavond het vernieuwde Stedelijk Museum in Amsterdam bezocht. Direct bij binnenkomst loop je daar tegen een werk van Luc Tuymans aan. Een staatsieportret van Koningin Beatrix. Wat een pracht werk is dat zeg! Heb er flink langer dan 'de 9 seconden' naar gekeken. Dat dwingt dit werk wel af. Haar kapsel en haar gezicht zijn mooi ‘naar elkaar toe geschilderd’. De donkere ogen met die overbekende blauwe oogschaduw en de schaduwkant van haar gezicht, de rode lipjes en die twee diepe plooien vanuit haar neus, goed hoor! Door die mond kijkt ze een beetje vreemd, beetje moeilijk. Het is allemaal ook niet zo gemakkelijk, toch?
Ik bedacht me later dat er ooit in het Mauritshuis een portret van Hare Majesteit uit Warhol's Reigning Queens-serie hing. Scholen, postkantoren en andere openbare gebouwen hadden tot een jaar of 15-20 geleden ook een fotoportret van onze vorstin hangen. In de rechtbank of de raadzaal zie je nog wel eens een Beatrix van Marte Röling of Jeroen Henneman..
Zou het niet mooi zijn als in alle openbare gebouwen, bij de entree, een portret van onze koningin hangt? Welke drager of verschijningsvorm dan ook. Formaat afhankelijk van de ruimte. Dat ze je dan aankijkt als je binnenkomt en als je het pand verlaat, dat je dan heel zachtjes kan zeggen ‘Dag koningin, tot kijk’
Luc Tuymans | H.M. | 2012 | detail
23 september 2012
Najaars Salon 2012 in Pulchri Studio
Tot en met 14 oktober exposeer ik twee beelden op de Najaars Salon 2012 in Pulchri Studio:
Herakles’ mislukte opdracht IV en La bohème.
Herakles’ mislukte opdracht IV | 2012 | gemengde techniek | 30 x 30 x 125 cm
Het beeld van Herakles gaat over idiotie, religie en de kortstondigheid van dit leven. De man loopt in rustige tred over het water. Zijn voeten laten kringen achter. Hier en daar stroomt er wat water over de rand van de vaas. Op zijn hoofd een trechter, in zijn rechterhand een stok met een trechtervormig uiteinde. Een toverstaf, een wichelroede?
De vaas staat op een piëdestal. Zo kijk je de man recht in z’n trechter. Tenminste, als je net als ik, 182 cm bent!
La bohème | 2012 | gemengde techniek | 190 x 69 x 60 cm
Mijn tweede beeld is een ode aan mensen die genialiteit en luiheid combineren.
Organist, componist en muziekpedagogiek Puccini, geboren in het Italiaanse Lucca, was lui en onverschillig. Pas als hij geld nodig had, ging hij aan het werk. Maar als hij aan een nieuw project begon, ging hij er ook helemaal voor. Keihard werken was dan even zijn devies. Voor de rest genoot hij ruim van het leven. Genialiteit en luiheid in een mens verenigt. Heerlijk!
Dit beeld is genoemd naar zijn opera La bohème. Deze opera, met als centraal thema het Parijse artiestenleven in de jaren veertig van de 19e eeuw, gaat over Liefde, Harstocht en Onverschilligheid. Daar wist Puccini alles van!
17 september 2012
Met Erik van Lieshout achterop door Zuid
Zondagochtend zijn we met een man of twintig twee uur door Rotterdam Zuid gefietst. Erik van Lieshout was onze gids. Wat kan hij vertellen zeg. Wat is hij grappig!
Centraal stond de relatie tussen beeldende kunst en architectuur. Maar het ging ook over Erik zelf, onzichtbare wietplantages, Feijenoord, zijn Janus, zijn gekraakte ateliers en de woning waar hij is opgegroeid.
Op de Erasmusbrug begaf de leenfiets van Erik, een afgeragde Kronan, het al. Ketting eraf, ketting erop en weer ketting eraf. Hup, spring maar achterop. Soms ook heel relaxed rennend op de stoep naast de groep. De kop van Zuid, de Kiefhoek, de Afrikaanderwijk en het Zuidplein. Overal had Erik wel een anekdote of wees hij ons op plekken waar hij mensen kende of waar hij had gefilmd.
Erik gaf ons, ruim twee uur, een kijkje in de keuken van zijn inspiratiebronnen. Geweldige ochtend gehad! Dank aan Erik en aan de organisator Witte de With.
8 september 2012
NIEUWE TIEN GEBODEN
Cabaretier en schrijver Arjen Lubach heeft op verzoek van Das Magazin tien geboden voor mensen met creatieve aanleg bedacht. Een verkorte versie, iets naar een beeldende kunstenaar bewerkt.
Opgelet kunstenaars!
1. U zult uw talent niet verspillen aan een ander en al helemaal niet in dienstverband.
2. U zult een onderscheid maken tussen uzelf en uw werk. U dient uw werk te allen tijde serieus te nemen, maar uzelf nooit!
3. U zult een podium verzinnen. Zij die hun meesterwerken beperken tot werk voor de buurvrouw, beledigen de noodzaak van goede kunst.
4. U zult, indien u uw werk aan anderen toont, de bevindingen van uw beste vrienden het minst serieus nemen. Daarna van jaloerse vakbroeders, daarna rancuneuze recensenten, daarna kunsthistorici en galeriehouders en tot slot de dame die via uw site laat weten hoe mooi het is wat u gemaakt heeft.
5. U zult geen maatschappelijke noodzaak aan uw werk toevoegen omdat u denkt dat anderen dat verwachten. Uw maatschappelijke opinie is automatisch aanwezig, op een ander niveau. Zo niet , dan vond u even niets en dat ik ook niet erg.
6. U zult de seksuele voorsprong die u te danken hebt aan uw talent koesteren en te eigen bate inzetten.
7. U zult zich niet laten afschepen door mensen die veronderstellen dat u gratis werkt.
8. U zult zich niet meten met anderen, tenzij u eenzelfde poging heeft ondernomen.
9.U zult uw naasten niet vervelen met de vruchten van uw onzekerheid. Pas als er daadwerkelijk iets substantieels te zien is, toont u dat.
10. U zult lijsten waarin u wordt gezegd hoe u moet omgaan met uw aanleg met een korreltje zout nemen. U weet het altijd beter.
3 september 2012
Eerste beeld beeldentuin Mosmans overhandigd
Ambrosius | 1993/2912 | koper, glasvlies en polyesterhars | Ø45 cm hoogte ± 58 cm
Marc heeft sinds enige tijd een beeldentuin. Ook heeft hij al een tijdje een probleem want hij heeft nog geen beelden. Wel veel natuur en een prachtig uitzicht. Speciaal voor Marc heb ik het eerste beeld voor zijn beeldentuin gemaakt: Ambrosius. Gisteren hebben Inge en ik, voorafgaand aan een heerlijke lunch met Marc en Judith, Ambrosius officieel overhandigd.
Ambrosius is in zijn eerste vorm in 1993 geëxposeerd tijdens het Oxfordshire Visual Arts Festival in de St. Bartholomew’s Chapel in Oxford. Die versie had een uitgezaagde mond, zonder lippen. De versie van 2012 is speciaal voor Marc aangepast.
Het beeld is een eerbetoon aan de Heilige Ambrosius. Hij leefde in de 4e eeuw na Christus en was bisschop van Milaan. Ambrosius was een welbespraakt man en is de patroonheilige van de imkers geworden. Een legende vertelt dat boven de wieg van Ambrosius een zwerm bijen vloog. De bijen druppelden honing in de mond van de baby, vandaar dat men spreekt dat de redevoeringen van deze heilige ‘zoet als honing’ waren.
Het bovenste gedeelte van het beeld is een afgietsel van de binnenvorm van een traditionele bijenkorf, gemaakt van stro. Het onderste gedeelte bestaat uit een spiraalvormige koperen buis, afkomstig uit een Engelse wasmachine uit de jaren vijftig.
De bijeningang van de bijenkorf en de mond van Ambrosius zijn in dit beeld één geworden. De lippen van Ambrosius zijn een afgietsel van de lippen van Judith, de vriendin van Marc. De textuur van de korf is door de goudkleurige verf- en polyesterharslaag wat glad geworden. Aan het patina van het koper kun je zien dat de natuur zijn sporen heeft achtergelaten. Dat zal heel langzaam met de korf ook gebeuren. De tijd maakt het beeld af.
Judith op onze tuintafel, juni 2011, zonder dat Marc het wist.
20 augustus 2012
Pulled Apart By Horses op Lowlands
Alleen die bandnaam al! Pulled Apart By Horses. Hier moesten we natuurlijk naar toe. Ook nog in de Charlie, al jaren ons favoriete podium. Als we het over Rock & Roll hebben dan is dit weer een goed voorbeeld. Korte songs en een flink bak herrie. Eerst crowdsurfde gitarist James Brown, stug doorspelend, op z’n rug over de menigte en aansluitend stapte Tom Hudson met zijn microfoon en gitaar het publiek in en speelde daar ‘rustig’ verder. Wel tussendoor een paar keer over z’n nek en de mond schoonspoelen met een biertje. Zenuwen werd er achteraf gezegd. Tot slot van het feestje namen de mannen een duik in de vijver. Een uurtje echt vette R&R uit Leeds!
11 augustus 2012
Richard Long op z’n best
Een dagje Genk. Manifesta 9 in de oude kolenmijn van Waterschei. Hedendaagse kunst, cultureel erfgoed en een aantal toppers uit de moderne kunst zijn hier samengebracht. Prachtig vervallen kolenmijngebouwen uit ± 1925 met daarin kunst die een relatie heeft met steenkool / mijnbouw / industrialisatie. Ook de buitenruimte maakt indruk. Binnen is werk van Broodthaers, Boltanski, Duchamp geëxposeerd. En deze Richard Long uit de collectie van de Pont. Uitmuntend geëxposeerd. Prachtige plek!
Richard Long | Bolivian Coal Line | 1992 | 2.28 x 26 meter | collectie De Pont Tilburg
Portret van dhr. Spyros Roumeliots en Polyxeni Papousti, ± 1952 , 6 x 8 cm
In 1957 verliet Spyros Roumeliots zijn geboorteplaats Chalcis, een dorpje op het Griekse eiland Euboea, om als mijnwerkers te gaan werken in België. Zijn vrouw bleef achter. Het echtpaar scheurde bovenstaande foto in tweeën. Spyros nam de linker heft mee en de rechter helft bleef op het Griekse eiland bij Polyxeni. Een jaar later reisde de vrouw met haar twee kinderen haar man achterna. Met naald en draad werden beide helften aan elkaar genaaid. Symboliek op de vierkante centimeter. Achtenveertig om precies te zijn!
26 juli 2012
Herakles’ mislukte opdracht III
Herakles’ mislukte opdracht III 2012 23 x 17 x 60 cm gemengde techniek
Op de voorjaarssalon van Pulchri heb ik Herkules’ mislukte opdracht III geëxposeerd. Dit beeld gaat over een van de werken die Herkules wilde uitvoeren . Zo gaat het verhaal tenminste.
In opdracht van koningin Eurystheus heeft Herakles eens ’een uiterst lastig werk’ uitgevoerd. Bij de eerste poging mislukte dat werk volkomen. Dat wist schrijver Schwab waarschijnlijk wel maar hij heeft het nooit opgetekend en daarom is het maar bij zeer weinigen bekend. Hier het echte verhaal. Herakles zijn derde mislukte opdracht. YES! Daar zit een beeld in.
Bij het roven van de gouden appels van de Hesperiden, leek er eerst geen vuiltje aan de lucht. Alles liep op rolletjes. Zeus en Hera hadden de tuin met gouden appels, als huwelijksgeschenk, van Gaia gekregen. De dochters van Atlas bewaakten de tuin. Dat konden die dames natuurlijk niet zonder de hulp van de honderdkoppige draak Ladon. Herakles wist van het begin af aan dat hij eerst die draak moeten afrossen voordat hij bij de appels kon komen. Dus goed bewapend met de grote afrosstok, voorzien van soepele koperen draden, en met zijn uit koperdraad gehaakte oud-Griekse-hoody op, durfde hij de strijd wel aan.
Bij zijn eerste poging klom Herakles over het hek van de tuin waar hij direct Ladon aantrof. Daar, met zicht op de gouden appels, heeft tie me dat beest toch afgeranseld, echt, zo erg, dat wil je niet weten. Als er één een beest kan aframmelen, is het Herakles wel. Wat kon hij pegelen zeg! En zo handig. Systematisch tuchtigde hij dat beest. Kop voor kop werd afgetuigd. Na het geselen van zo’n tachtig koppen, glinsterde het lichtgevende bloed van de draak aan de uiteinden van de koperdraden van zijn ransel.
Op een zeker moment, net na het afraggen van de 82e kop, wierp Herakles een fractie van een seconde een blik op een van de dochters van Atlas die angstig achterin de tuin stond. Juist op dat moment kwam Ladon zo dichtbij dat Herakles nog maar een manier kon bedenken waarmee hij zijn vermoeide lijf kon redden. Met een flinke sprong over de muur gaf hij zich gewonnen!
Bij de tweede poging , waarbij Herakles Atlas inschakelde en een list verzon, lukte het hem wel. Maar ja, dat staat gewoon in het Prisma boekje van Gustav Schwab , Griekse Mythen en Sagen!
14 juli 2012
EEN KWESTIE VAN LEVEN EN DOOD EN ZINGEN
Jimmie Durham, Cortez, 1991, MUHKA, Antwerpen
In het MUHKA in Antwerpen is nog tot 18 november de overzichtstentoonstelling ‘Een kwestie van leven en dood en zingen’, van Jimmie Durham te zien. Verrassend en veelzijdig. Een goeie zaal met figuratieve werken waarmee hij de stereotype ideeën over identiteit en culturele authenticiteit wil doorbreken. Het bovenstaande beeld Cortez maakte hij toen hij in Mexico woonde.
Jimmie Durham over Cortez:
‘Het is een waar historisch feit over Cortez, het verhaal over hem is zo’n verhaal dat van meet af aan mythe wordt. Het mythische deel dat belangrijk is voor ons, voor mij, gaat over wat voor soort van zelf we hebben, en wat voor ander de ander is’
Jimmie Durham, 1996:
‘Ik wil nadenken over kunst. Ik wil dat kunst een onderdeel vormt van het denkproces van de mensheid. Niet het ‘gevoels’-proces van de mensheid. We hebben al genoeg emoties, genoeg gevoelens, maar we hebben niet genoeg gedachten’
14 juli 2012
Het roze van Franz West
Ein Hod, Franz West, 2008, Park Middelheim
Franz West over de kleurkeuze van Ein Hod:
‘De betekenis van de kleur roze moet men zoeken in het feit dat de meeste dingen die op het platteland worden geconstrueerd of er te zien zijn, zijn ofwel architectuur, ofwel auto’s. Men ziet zelden auto’s in roze of oker.’
Ein Hod, 2008, 450 x 220 x 220 cm ,
voetstuk 240 x 240 x 26 cm
epoxyhars gelakte sculptuur
14 juli 2012
Thomas Schütte in nieuw beeldenpaviljoen in Middelheim
Kleine Glasgeister 2011, Thomas Schütte in Het Huis, Middelheim, Antwerpen,
Park Middelheim heeft er een nieuwe overdekte presentatieruimte bij: Het Huis. Een halfopen paviljoen, speciaaal gemaakt voor fragiele beelden. Het is vanuit de omliggende bloementuin, de Hortiflora,van vier kanten te betreden. Deze uit staal opgebouwde constructie is ontworpen door Robbrecht en Daem.
De eerste expositie is van Thomas Schütte. Keramische mannen- en vrouwenkoppen, vaasvormen die een monument vormen voor de onbekende kunstenaar en deze ‘Kleine Glasgeister’. Deze geesten staan in een afgesloten vitrine op ooghoogte opgesteld. Het regende nogal en op een aantal plekken was het glas van de vitrine beslagen. De transparantheid van de sculpturen en weerspiegeling op en door de huid, geven de geesten iets bovennatuurlijks.
Maar het lijkt ook wel of ze in een plantenkas staan en ‘groter willen groeien’. Net zo groot als hun aluminium soortgenoten. Op dit moment passen ze er met z’n zessen nog net in. De ruimte had niet veel kleiner moeten zijn.
Maar goed dat de vitrine zorgvuldig afgeloten is, stel je voor dat ze ontsnappen en buiten hun vitrine de maat aannemen van de buitenruimte.
Grrrrr. . . . , hoewel?
16 juni 2012
Parkeren in Parijs
Handige wagentjes die kleine Peugeotjes!
15 juni 2012
Gummbah-Spoerrie-Mix
Daniël Spoerrie maakte ooit het onderscheid en vroeg zich af waarin ‘een kunstenaar’ verschilt van ‘mensen die kunst maken’. Interessante vraag.
Nou is mijn vraag of het klopt dat als je de vraag van Spoerrie mixt met deze cartoon van Gummbah, het dan zo kan zijn dat als je iemand bent die kunst maakt, je een prachtig leven kan hebben?
28 MEI 2012
Daniel Buren in het Grand Palais, Parijs
Het gebeurt je niet vaak dat je in, door en onder een kunstwerk loopt en dat het dan ook nog ter plekke van vorm, kleur en lichtintensiteit verandert. Bij Daniel Buren’s werk in het Grand Palais gebeurt dat. Enorm oppervlak, mooie vormgeving, alles strak en perfect afgewerkt. Heel veel vorm streelt het oog, verleidt, maakt indruk maar of het meer is dan dat, ik weet het maar niet.
9 mei 2012
hoera!!!!
Beste Keano en Kim,
Al enige dagen sta ik stil bij jullie poster. Je weet wel, die bij het stoplicht onder het Schenkviaduct. Heb nu een keer of vier, terwijl ik voor het rode licht stond te wachten, goed naar jullie poster kunnen kijken. Vanmorgen kreeg ik het gevoel dat ik jullie al een beetje heb leren kennen. Toen bedacht ik me ook, dat ik jullie moet feliciteren met jullie verjaardagen. Hierbij! VAN HARTE!!!! (sorry van de uitroeptekens, ik krijg ze alleen maar recht en naast elkaar en niet zo leuk schuin als op de poster!!!!)
Goeie foto’s, goeie tekst, goed handschrift, goeie vormgeving en goed crêpe-tape.
Ik kijk nu al uit naar begin mei 2013!
Groeten,
Frits
29 april 2012
de volle kerk
Heerlijk zo’n kerk vol Brabanders. Margret Tielemans had gevraagd of ik haar foto-expositie Vrijwillig Verbonden, in de katholieke kerk in Dorst, wilde openen. Met plezier heb ik zo’n 200 parochianen en 50 vrienden en familielden toegesproken. Eindelijk een keer in een kerk gesproken, niet gevloekt en volgens mij niemand beledigd!
Geprobeerd de waarde van Margrets werk te verwoorden. De relatie inhoud/vorm/functie binnen de kerk én binnen deze expositie als uitgangspunt genomen. Margret dwingt ons te kijken naar die momenten waar we in het dagelijks leven aan voorbij gaan. Zij laat ons kijken naar het gewone van het vrijwilligerswerk en ze toont ons het bijzondere ervan. Zij toont ons haar blik op het vrijwilligerswerk in de kerk. Dan wordt het ook nog eens geexposeerd op de plek die de vrijwillgers bindt. Dat is extra.
Dat de vrijwilligers in grote getale zijn komen opdagen is te verwachten. Extra aardig is dat na afloop een oudere man ‘helemaal leegloopt’ en je binnen een half uur zo’n beetje de halve parochiegeschiedenis te horen krijgt. ‘Want die oudste zoon, die is nu de bisschop, ja daar heb ik in Oosterhout nog mee. . . . . . ‘
22 april 2012
record store day 2012
Het concertje van The Deaf op Record Store Day in Fame duurde precies een soundcheck en twee nummertjes. Toen greep de beveiliger in. Onze Haagse Helden haalden bakzeil. Zelfs Spike met z’n grote muil kreeg het niet voor elkaar om er nog een nummertje aan vast te plakken. OK. Het was ‘luide muziek’, geen Eefje Visser of Sonja van Hamel, maar zo erg was het toch niet? Je vraagt je dan ook af waarom Fame die gasten vraagt. Je weet toch wat je krijgt? Diezelfde beveiliger deed ook al moeilijk toen een dame een vuilnisbak wilde verplaatsten om beter zicht te krijgen. Zo soepel als een beveiliger kan zijn!
Bij Fons Welters onder de indruk geraakt van het werk van Peggy Franck. Heel vriendelijk dat de heer Welters voor ons de tickets voor Bitterzoet nog even wilde printen. In Bitterzoet ‘s avonds Jamie N Commons gezien. Goeie vent, goeie stem, goeie hoed en een lekker bandje. Aantal eigen nummers, cover Whipping Post van de The Allman Brothers en een wonderschone a capella toegift.
Was voor de eerste keer in Bitterzoet, wat een leuke tent is dat. Programmering via Paradiso en vlakbij Centraal. Komen zeker terug!
22 april 2012
Zo'n beker, houd je zo vast!
Wat een geweldige foto. Alles klopt! Van Persie kijkt recht in de camera, stoer en trots. Strak in het pak, blauw met donkere revers en een passende das. Zoals hij die beker vasthoudt! De rechterhand er onder, de vingers van de linker uitgespreid onder het bovenste deel. Zelfs de vier knopen aan zijn rechtermouw en de pinkring zijn goed. Dan de beker zelf: in een woord geweldig! De onderkant is, zo schat ik in, van teakhout. Mooi donker van kleur, rond en super glad. De beker bestaat eigenlijk uit een omgedraaide wijnkelk die overgaat in een ‘pint of lager’. Daar weer bovenop een soort deksel met een goudkleurige kroon en een kleine voetballer ‘on top’. Een beker zonder oren, heerlijk! Goeie kleur ook, zilver of alpaca? Moet toch eigenlijk van Sheffields Sterling Silver gemaakt zijn? Het logo van sponsor Barclays zowel op de beker als op achtergrond. Ook het blauw van het kostuum en de stropdas komen weer terug in de achtergrond.
Nergens op internet een foto te vinden waar de hand van van Persie onder de beker zichtbaar is. Dan maar een foto met de Iphone van de krantenfoto, het is niet anders!
20 april 2012
LEVON HELM 1940 - 2012
Vanmorgen zag ik bij Exercise tot mijn grote verrassing een fragment van The Last Waltz op het NOS-journaal van 7.00 uur. Ik zag dat Levon Helm zong maar er was geen geluid. Was het Ophelia of The Night They Drove Old Dixie Down? Toen er 1940-2012 onder zijn portret verscheen, realiseerde ik me dat het over is met de drummer van The Band. 71 jaar. Het derde Band-lid. Rick Danko en Richard Manuel gingen hem voor. Direct moest ik aan Ad denken, had hem graag even willen bellen. Hij heeft me ooit de kwaliteit van The Band leren inzien. Bij The Last Waltz kwamen Ad en ik tot elkaar. Wat een geweldig concert, plaat en film! Op fietsvakantie in Zuid-Frankrijk hebben Inge en ik de film op een regenachtig middag in een klein vies bioscoopje in, ik dacht, Dax gezien. Indrukwekkend. Toen kwam de plaat, de cd, de box en de dvd.
Thuis gekomen een solo-plaat van Helm uit de kast naar voren getrokken en gedraaid. Paar goeie nummers, zeker die met blazers. Vanmiddag wat materiaal van de The Last Waltz uit de box gedraaid. Lekker hard. Ter ere van Levon en ook van Ad.
17 maart 2012
LOKPAAL VOOR DE LEUCTRA FUSCA
Voor de expositie Evolution of Arts in Pulchri heb ik mijn laatste lokpaal voor de uit Nederland verdwenen steenvlieg, ‘de Leuctra fusca’, ingestuurd. Het beeldje past wonderwel op het hout uit Brabant, of het er voor gemaakt is. Met dank aan Aernout. Zag bij de opening dat de lokpaal in de Klinkenberggalerie geen onaardige plek had gekregen. Inge heeft het beeld nog even gefotografeerd, met publiek. Na de openingshandeling het pand aan het Lange Voorhout als een speer verlaten.
Juist . . . hierom!
13 maart 2012
BLUES BEFORE SUNRISE
Afgelopen zondagochtend om 4.30 uur het bed uit. Howlin’ Wolf op Chess in de auto. Op weg naar Amsterdam. Even voor zessen liepen we samen door de installatie ‘Blues before Sunrise’ van Steve Mc Queen in het Vondelpark. Het mooist zou die ruim voor zonsopgang zijn. Wat de Lee-filter Evening-light 075 al niet kan doen. Door het blauwe lint en de geel-witte verlichting buiten het park, ervaar je goed de grootte ervan. Prachtig is het als je richting Leidseplein loopt en de zon opkomt. Een dronken voetbalsupporter liet zingend weten dat hij wel wist wat er rijmt op ‘woord’: Feijenoord! Op een bankje ligt iemand te slapen. Een meisje op de fiets met een Heinekenflesje in haar hand. Een hardloopster sleept zich voort. The Blues in het Vondelpark. Tegen kwart voor zes is de belevenis voorbij. Het licht gaat uit en het park krijgt zijn kleur terug. Een half uur later zitten we in Hotel Americain aan het champagneontbijt. The blues has gone!
3 maart 2012
THE EVOLUTION OF ARTS
Een mail van Pulchri. Of ik wil meehelpen om een gaatje op te vullen. Met één beeld. Geen probleem, beelden genoeg. Oh ja, of ik wel met een tekstje kon komen over mijn ‘onderzoek’. Daar gaat die expostie ‘The Evolution of Arts, met werk van 19 kunstenaars, namelijk over. (Pulchri Studio, 10 t/m 29 maart). Vriend Gijs gevraagd iets te schrijven. Voor Gijs geen probleem. Wat hij denkt en schrijft, klopt wel zo’n beetje. Goeie vent die Gijs, moest een borreltje lusten!
De vorm van het verhaal en het verhaal van de vorm
Het werk van Frits Wielders gaat over verhalen. Over eeuwenoude mythes, ongelooflijke gebeurtenissen of iets wat hij meemaakt of bedenkt. De verhalen spelen zich af in gecreëerde ruimtes of om de ingenomen ruimte van een beeld heen. Soms verdwijnen die verhalen in het beeld en laten ze zich nooit meer zien of horen. Soms schreeuwt het beeld het verhaal hard uit.
Wat Wielders onderzoekt, is hoe hij een eeuwenoude vertelling of een persoonlijke herinnering kan vertellen met een plastic kinderspeeltje, een spiksplinternieuw gebruiksvoorwerp of bijvoorbeeld een tuinslanggeleider. Altijd in combinatie met metaal, hout, purschuim, gips, plamuur of verf. Elk beeld krijgt van hem een eigen onderzoek, tot hij de uiteindelijke vorm heeft gevonden.
In de loop der tijd wisselen de ruimtes, mensfiguren en dieren elkaar af. Wielders creëert al jaren religieuze ruimtes naast ruimtes waarmee hij uitgestorven steenvliegen lokt. Hij construeert mensen en dieren die elk een verhaal met zich meedragen, soms als last met zich meezeulen.
Zijn beelden dragen altijd meerdere verhalen in zich. Het is het verhaal van Wielders zelf, al dan niet zichtbaar en het verhaal dat zich openbaart op het moment dat de toeschouwer het beeld ziet, uw verhaal.
Wielders onderzoekt de vorm waarmee hij zijn verhaal wil vertellen en het verhaal van de vorm zelf.
Drs. G. Thompson
Februari 2012
1 maart 2012
LEVE DE VORSTIN, HOEZEE!
Zondag een kijkje in het Hilversumse popcentrum de Vorstin mogen nemen. Cees zit daar al weer een tijdje in het bestuur en is er lekker druk mee. Veel gedoe over geld natuurlijk! Onder leiding van Roos, de vrijwilligster van het jaar (eigenlijk vorig jaar) konden we met de privé-rondleiding van half zes mee. Wat een prachtpand! Mooie grote pop/theaterzaal, ruim podium, balkon, oefenruimtes, kleedkamers, kleine podium=café met superlange bar en wat een een fantàstische trap. Geslaagd voorbeeld van een geïntegreerde kunsttoepassing. Goeie sfeer bij de jazz-jamsessie in ’t café. Nog behoorlijk goed gevuld met jong én oud. De bezoekersaantallen groeien met de maand. Hilversum heeft rond de 85.000 inwoners en een goed functionerend pop-podium. Super toch?
27 februari 2012
PAS OP VOOR HIPHOP
Willem vroeg vorig jaar of ik iets wilde betekenen voor een stichting die zich inzet voor de Hip Hop in Den Haag. De stichting Aight wil professionaliseren en het bestuur uitbreiden. Marc M., de muzikant, was ook gevraagd. Snap ik. Maar ik ben zestig. Wat moet een grijze man in een bestuur van een stel jonge Hiphoppers? Op die vraag kreeg ik, in een aantal gesprekken met de jongens, een duidelijk antwoord. Heb uit mijn hoofd geleerd wat Hip Hop inhoudt. De eerste vergadering is intussen geweest. Vanaf nu dus lid van het bestuur van de Stichting Aight die waakt over H3C (=Haags Hip Hop Centrum). De jongens, die eerst in BINCK 36 zaten, zijn naar een groot pand aan de Fruitweg verhuist. Gisteren was de opening met workshops en optredens.
Let op, hiphoppen doe je bij Aight!
24 februari 2012
HAN IN TENT
Het is feest in de TENT. Het Centrum voor Beeldende Kunst Rotterdam besteedt tot 18 maart aandacht aan het werk van Han Hoogerbrugge. En hoe! In een prachtige opstelling in het doolhof van TENT. Dwalend door de verschillende ruimtes kom je steeds nieuwe verrassingen tegen. Echt grappig, stoer, vreemd en steeds goed om te zien. Alleen die game, daar ben ik waarschijnlijk te oud voor.
Gisterenavond een anderhalf uur durend interview met Han in het auditorium van Witte de With. Met een mevrouw die vragen stelde maar helaas niet echt luisterde. Zij was er om vragen te stellen, overduidelijk. Die vragen stonden op kaartjes. Soms had Han de vraag al beantwoord maar dat donderde niet. De vraag stond op haar kaartje. Dus stelde ze hem.
Han had een aantal filmfragmenten geselecteerd die in relatie met zijn werk stonden. Als die geprojecteerd werden keek Han er naar. De mevrouw niet, zij bestuurde haar kaartjes. Voor de volgende vraag.
Toch was het een mooie donderdagavond.
Links een stukje blond haar van de mevrouw die de vragen stelde, rechts Han.
20 januari 2012
ZO DOE JE DAT!
‘Wat doen we met die zwarte bak? Wegslepen of laten staan?’ ‘Nee, laat maar staan. Had tie um maar weg moeten halen die eikel’. ‘Ok, doen we’.
Keurig netjes zijn alle straatklinkers in de omgeving van de auto, waarschijnlijk geheel volgens plan, weggeschept. Zo kwam het zwarte glimmende beest plots, midden in een zandbak bij Voorburg Station, op een sokkeltje te staan. Dat tie er nog lang mag staan. Als symbool voor het omgaan met en oplossen van problemen!
16 januari 2012
DREAM THE WORLD AWAKE
Als we het over ‘de inkom’ van een expositieruimte hebben! Dit ‘vliegengordijn’ geeft je toegang tot de expositie Dream The World Awake van Walter van Beirendonck in het Modemuseum te Antwerpen. Hier toont van Beirendonck zijn ontwerpen en zijn inspiratiebronnen. Bizarre mode. Of zijn het sculpturen? Het is gewoon, goeie kunst. Onder de indruk van Walters Wonderwall, een 60 meter lange collage van inspiratiebronnen met werk van collega beeldend kunstenaars, teksten, foto’s, video’s, speelgoed uit eigen verzameling, etnografische voorwerpen, vloerkleden, kaarten, etc. Het geeft je een mooie kijk in Walters denk- en werkwereld. Ook die wand is weer prachtig vormgegeven.
9 januari 2012
MARIJKE VAN WARMERDAM
Zeker tien prachtige werken van Marijke van Warmerdam in Boymans gezien. Fotowerk, filmloops, video’s, zelfs ruimtelijk werk. Die mevrouw is echt heel goed. Die beren, wonderschoon. Nog t/m 22 januari!
7 januari 2012
THE VACCINES IN PARADISO
Het heeft dan even geduurd maar eindelijk kwamen ze dan toch: The Vaccines. Een uitgesteld concert van december. Optreden in tv-programma ‘Top of the Pops’ ging voor. Een ouwerwets potje rock ’n roll van drie kwartier. Die gasten hebben iets meer dan tien nummers en allemaal lekker. In juni hadden we ze al op Metropolis gezien. Ook goed, grote pit toen, maar in de beste kerk van Nederland komt allemaal toch net iets beter over. Een prima debuutalbum en meteen al het materiaal op een ‘Live from Londen’ (die trouwens nog beter is!)
Dat het hierbij mag blijven en dat ze dit materiaal nog jaren mogen spelen!
3 januari 2012
ENGE DINGEN
Nog net vorig jaar de expo ‘Enge Dingen’ in het boekenmuseum Meermanno Westreeniaum bezocht. Over het aangetaste lichaam. Veel medische boeken en een groot aantal wasmodellen uit de 19e en 20e eeuw. Gruwelijke beelden in was of boekvorm. ‘Tot het zo ken groeien’, zou je kunnen zeggen. Het kwetsbare boeit. Vergroeiingen kunnen plastisch echt mooi zijn. Dan ben ik nog maar een beginneling met m’n Polar Bearman en m’n zelfportret als Egglegman.
28 december 2011
Jezus uit Antwerpen gevallen
In Porto hadden we ooit, voor onder de kerstboom, een mooi exemplaar van Jezus gekocht. In zo’n winkeltje barstenvol met allerlei katholieke spullen. Pyama van opa aangedaan en in een transpart bedje met wat houtwol gelegd. Lag er ook dit jaar weer mooi bij. Vorig jaar, in een schattig winkeltje in Antwerpen, een Jezus voor in de boom aangeschaft. Hing d’r goed bij, rechtsboven in de boom. Wat er gebeurt! Zitten we 4e kerstdag gezellig met vrienden te eten valt plots, zonder aankondiging of iets, Jezus van Antwerpen uit de boom. Zo vlak voor Jezus uit Porto. Gat in zijn rug!
03 december 2011
Wildbreien in Voorburg
Het beeld van Everdine Henny op de Oude Tolbrug bij het Westeinde is door Wildbreien onder handen genomen. De jongen en het meisje hebben elk een groen slofje gekregen. Precies op maat en in een passende kleur. Klein label met wat info aan een veter. Dat de slofjes er maar eeuwig aan toegevoegd mogen blijven. Kan niet anders dan dat Everdine het prima vindt! Dat er nog maar vele beelden of voorwerpen in de openbare ruimte een gebreide toevoeging mogen krijgen.
Het Instituut voor Nederlandse Lexicologie heeft het woord Wildbreien als mooiste woord van 2011 gekozen. Wildbreien won van Infobesitas (goeie 2e) en Boemerangkind en Twitteratuur (gedeeld 3e ).
Terechte winnaar!
06 november 2011
The Rolling Stone Years van Baron Wolman in Rotterdam
De meeste van de foto’s die in de eerste jaren van Rolling Stone op de covers stonden, zijn gemaakt door de Amerikaanse fotograaf Baron Wolman. Dat ontdekte ik, toen we zondag met z’n vieren naar zijn expositie in VIP’s in Rotterdam gingen. Tip van Ove. Ja hoor, ‘every picture tells a story . . . ’ Joplin, Miles, Hendrix, Cash, Zappa, Jagger, Gracia, noem maar op. Hij heeft echt alle grote jongens en meiden gefotografeerd. Er is veel te zien. Voornamelijk werk uit de jaren 60 -70. Wat voor werk!
Zondag was Baron aanwezig om te signeren. Toen ik hem vroeg hoe het was om Miles te fotograferen, vertelde hij dat het helemaal niet moeilijk was. ‘Ik ben gewoon aardig en zat in de scene’, aldus Baron. Naast Miles in de auto, in de boksschool, bij de motorkap van z’n rode Ferrari etc. Zo simpel dus. Hij fotografeert niet meer. Nou ja alleen de dj’s dan. No acces en iedereen heeft tegenwoordig een camera en maakt foto's! Rond de dertig was hij toen hij al die prachtige foto’s maakte die nog t/m 18 december te zien zijn. Check www.vipsart.nl
30 oktober 2011
HMF met henk en melle
Alles heeft een einde dus het HMF ook! Na drie jaar HMF hebben we gisteren in The FIOB de ‘restjes opgemaakt’. Het werd een prachtavond. Samen met Marc en Eric en familie, een groot aantal echte vrienden van het HMF en een paar goeie sponsoren. Henk en Melle, de Nick en Simon van de Haagse country-noir, speelden hun hele nieuwe album. Keurig verdeeld over twee wondermooie setjes. Het was meer dan goed. Zelf het geluid van het bedienen het orgeltje, maakt deel uit van een paar songs.
Afgelopen vrijdag nog met Eric en Marc gesproken over een mogelijk vervolg van het HMF. Het plan is om op de dag dat de zomertijd overgaat in de wintertijd toch steeds weer iets te organiseren. Een nieuwe soort HMF. HMF op locatie of wat het dan ook zal worden. ’t HMF krijgt dus in 2012 zeker een vervolg!
16 oktober 2011
Blotkamp meets Rembrandt
Gisteren voor de derde keer in m’n leven de Algemene Jaarvergadering van de Vereniging Rembrandt bijgewoond. Dit keer in de Haagse Kloosterkerk. Carel Blotkamp hield na de ledenvergadering een toelichting bij de expositie die hij heeft samengesteld op verzoek van het Mauritshuis: ‘Dali ontmoet Vermeer, moderne meesters te gast’. Grappig was dat de organisatie niet had gerekend op zon en helemaal niet op zoninval. De zon won het van de beamer! Door even te wachten en de beamer een stukje te verschuiven kon Carel Blotkamp zijn toelichting toch nog met ‘lichtbeelden’ verduidelijken.
Hij vertelde over de totstandkoming van de combinaties van de 15e t/m 17e eeuwse schilderijen uit de collectie van het Mauritshuis met werken uit Nederlandse musea. Vooral de combinatie die Carel had bedacht met Marlene Dumas was spannend. Maar deze heeft het niet gehaald. Was te hedendaags. Jammer, jammer! Van de 11 combinaties die het wel gehaald hebben maakten er twee indruk. Bacon ontmoet Rogier van der Weyden en Juan Gris ontmoet Jan Davidsz de Heem!
Bij de afterparty nog een paar wijntjes in gezelschap van heel veel grijs. We voelden ons weer eens jong! Buiten veel politie op de been maar die stonden te wachten op Occupy-ers . . . die niet kwamen.
06 oktober 2011
‘’Kunst is in tegenstelling tot wat veel professionals beweren, eenvoudig’’, schrijft Pepijn Vloemans gisteren in NRC Next. ‘’Het behoeft geen ‘groot verhaal’: het moet raken, boeien, de aandacht trekken. Het moet er met gestrekt been in vliegen, het liefst in je geest, je hart en je maag tegelijk’’. Top-kunst komt met een gestrekt been in maar wat is er mis met een iets te flinke schouderduw?
Zo één waar soms wel en soms niet voor gefloten wordt?
Onder het kopje cabaret gisteravond Arjen Ederveen’s try-out van Ederveenzaamheid gezien. Geen gestrekt been gevoeld, het boeide regelmatig, raakte heel soms maar veel gelachen, zelfs om z’n hond Stuk en dat gebeurt me zelden, lachen om een hond!
04 oktober 2011
Nummer 57 en 58
Vanmiddag met Fatima even gekeken hoe m’n twee beeldjes er op de Najaarssalon bij stonden. Mijn geblinddoekte schilder (nummer 57) en mijn man die zijn ingewanden, in een van koperdraad gehaakt netje, op z’n rug meedraagt (nummer 58). Zo in het licht van het spotje en zo lekker dichtbij elkaar zagen ze er nog best goed uit. Niks aan de hand, zou ik zo zeggen. Samen op een hangend sokkeltje rechts achterin de Tuingalerie. Met z’n tweeën zijn we tenslotte sterker. Mijn mannen blijven, wat mij betreft, aardig overeind in de omgeving van prijswinnaar Ton en genomineerden Yke en Sjef. Een echt goed werk van Ton!
Aansluitend met Fatima wat onderwijsgedoe, witte wijn, vormgevingszaken, vrijwilligerswerk, bitterballen, bestuursproblemen en Up doorgenomen. Moet tenslotte ook gebeuren!
30 september 2011
Creatief met cultuur: leren omgaan met het basismateriaal kunst!
Of ik wat kon komen vertellen over de totstandkoming van ‘de Eefjes’ uit het leerplan beeldende kunst en vormgeving zoals VONKC dat gepubliceerd heeft. Zat een jaar in de denktank en heb de totstandkoming van de Eefjes van dichtbij meegemaakt. Eefje is een fictief 14 jarig meisje die bepaalde kennis, een attitude of een vaardigheid heeft en kan toepassen. Zij heeft 10 jaar onderwijs PO en VO in beeldende kunst en vormgeving gehad. Ja, ja en dat op de, let op, Hoofdthemabijeenkomst ‘Een nieuwe wind’ van de Vereniging CultuurProfielScholen (let op die P en S!). Schoolleiders en Cultuurcoördinatoren, dus aanstuurders /beleidsmakers en of ik mijn verhaal maar op hen wilde afstemmen. Zo’n man of 40-50 op zoek, werd mij verteld, naar de inhoud van een cultuurcurriculum.
Op een één of ander manier werkt het niet: cultuurprofielschool-mensen en ik zijn een hele slechte combinatie. Vlak voor het eind van m’n half uurtje zag ik rechts-midden een dame met rood haar flauwvallen. Gelukkig bleef ze nog net op haar stoel hangen. Heel lief duwde haar mannelijke collega haar hoofd tussen d’r knieën. Helaas zag hij de roze map op haar schoot niet. Daar bleef d’r hoofd steken. Water! Snel pauze en de deuren open voor wat verfrissing. Het was ook wel warm. Na de pauze nog even snel het slot gepresenteerd maar er viel niets meer te redden, het was één grote sof, er gebeurde helemaal niets in die groep, ik was echt te suf, te saai, ze wisten blijkbaar alles al. Kortom ik voelde me flink overbodig.
De dame na mij die in haar verhaal de organisatie van cultuuronderwijs centraal zette, kreeg vraag na vraag. Ook nu realiseerde ik me weer de natuurlijke nadruk binnen onderwijs op organisatie en de ongrijpbaarheid en het ondergeschikte belang van de inhoud.
Die vereniging lijkt wel een club padvinders. Het begon al dat de nieuwe leden naar voren moesten komen en aansluitend op de foto voor het zwarte gordijn. Zij hadden de visitatie van collega’s met goed gevolg doorstaan. Een blauw gevelbord met daarop het woord CultuurProfielSchool en een bos bloemen werden enige malen doorgegeven en steeds vergezeld van een erg flauw praatje. Zo, ‘t eerste kwartier was gevuld! De foto bleek erg belangrijk voor het clubblad.
Tijdens de treinreis had ik Emiel Heijnen’s artikel in Cultuur + Educatie gelezen over het belang van informele visuele netwerken in het cultuuronderwijs. Nummer 30 gaat over Informeel leren in de kunsten. Ik heb nog snel een paar citaten en de conclusie in m’n praatje verwerkt. Emiel concludeert: ‘de beeldende docent kan binnen een relevant hedendaags curriculum de informele netwerken waarin jongeren actief zijn niet negeren. Jongeren ontwikkelen betekenisvolle kennis en vaardigheden buiten school die ze in de beeldende les kunnen verdiepen, verbreden en bediscussiëren. Als dat gebeurt, wordt de beeldende les een leercommunity waarin expertises uit kunst en populaire cultuur uitgewisseld en bediscussieerd worden en waarin de docent voor leerlingen zowel coach, leermeester als collega-expert kan zijn’.
Nog bedankt voor je komst en of je je tekst nog even kan verwerken tot een stukje voor het clubblad. Netjes gebleven. Dit handelen we keurig niet af. Snel weg en in de stad een paar biertjes gedronken met ‘de nieuwe Folkert van over 4-5 jaar’. Samen waren we het snel eens dat The Clock van Christian Marclay (klein uurtje ervan op de Biënnale van Venetië gezien) en Erwin Wurm echt goed zijn! En ook dat cultuurprofielscholen hele bijzonder scholen zijn . . . . . . en dat ik een volgende keer nee zeg!
03 september 2011
OPENING EXPOSITIE LOS ZAND
Jacques Blommesteijn en Wicher Hupkes, docenten beeldende vakken op het Rietveld Lyceum in Doetinchem hebben een tentoonstelling, Los Zand, ingericht met eigen beeldend werk gecombineerd met werk van leerlingen en dat van hun eigen kinderen. Jacques had mij benaderd met de vraag of ik de opening in cultuurcentrum K13 in Velp wilde doen. Omdat de beide docenten nogal bijzonder zijn dacht ik, doe ik! Werd daar op de uitnodiging aangekondigd als ‘beleidsmedewerker uit Den Haag’, geen woord gelogen maar slaat natuurlijk nergens op. Heb daar goed gebruik van kunnen maken in m’n praatje.
Eind jaren negentig heb ik Wicher aangeprezen toen Jacques belde omdat hij een vacature had. Wicher, beeldend kunstenaar, was toen net klaar met de kopklas aan de HKA. Bleek een goeie zet, ze werken nu bijna 14 jaar met elkaar en vormen een pracht duo!
Met Rietveld-leerlingen van mavo – havo-vwo hebben ze een jaar lang het havo-thema van het examen beeldend oude stijl ‘Natuur’ van alle kanten bekekenen, onderzocht, ondersteboven gegooid, heen en weer gesmeten en veel werk gemaakt. Echt héél veel werk en soms echt goed werk. Een portret van een mavo-4-meisjes waarvan je zo denkt, dit is gewoon een goed beeld, en ver boven het reguliere mavoniveau. Dit is havo/vwo-werk. Deze mannen krijgen, door hun manier van begeleiden en door bijvoorbeeld zelf te werken in de klas, het voor elkaar dat leerlingen werk maken dat je zelden in het middelbaar onderwijs ziet.
Los Zand: Twee zwart-wit Rietveld mimemeisjes staan lang stil, God declameert zijn tekst en Wicher filmt
Hun werkwijze is misschien niet helemaal pedagogisch verantwoord, ze gebruiken soms de leerlingen om hun eigen idee verder uit te werken. Dan maken ze allemaal een stukkie beeldend werk voor de meester die daar dan weer iets mee doet. Doen ze dan allemaal braaf. Maar bij deze twee meesters is het echt OK! Niks scherp potlood in het borstzakje en de verschillende soorten perspectieven behandelen!
De discussie met de beeldende collega’s gaan ze flink aan door hun werkwijze ‘de didactiek van de lelijkheid’ te noemen. Of dat nou echt moet weet ik niet. Het staat eigenlijk in contrast met hun attitude t.o.v. hun invulling van het docentschap . Wat ik wel weet is dat zo’n 50 jaar geleden in een Italiaans stadje Reggio Emilia ooit ook een paar docenten zeer bevlogen met leerlingen aan het werk waren.
Het was echte gezellig, goeie locatie, veel leuke mensen, lekkere temperatuur, goeie vaasjes bier in de tuin en een overheerlijke mosselsoep. God declameerde nog een lange tekst en als blijk van waardering heb ik nog een champagnekoeler met Schevenings los zand richting publiek mogen gooien! Dank mannen, het was goed!
